انتخاب یک رشته رزمی در فضای گسترده اطلاع رسانی
حتما امروزه شما هم با تبلیغات گسترده ای که در فضاهای مجازی مخصوصا اینستاگرام ،
آپارات و یوتوب شاهدیم، مواجه شده اید،و به نوعی نمی دانید کدام مربی یا کدام رشته رزمی مناسب وضعیت، روحیه و اصلا جدای وضعیت شخصیتی هر یک از ما مناسب هدف و نیاز ماست.
خیلی براتون پیچیدش کردم، درسته؟!
دقیقا هم هدف ما نیست یک متن سه خطی به شما بدهیم و بگوئیم این نسخه شمای بی حوصله و بخون و به زندگیت برس،
و در نهایت میتونی یک رشته را انتخاب کنی و ما را بخیرو شما را بسلامت. می خواهیم از شما خواهش کنیم کمی بیشتر وقت صرف کنید و این صفحه را تا پایان دنبال کنید.
مطمئن باشید تمام پرسشهایی که بیشتر از 1000 هنرجو تا کنون از ما داشته اند را یکجا و چکیده به شما پاسخ خواهیم گفت.
ما هدفمان نیست بگوییم: بیایید کیک بوکسینگ یا کیک بوکس کار کنید تنها می خواهیم تجارب شخصی خود را به شما انعکاس دهیم انتخاب با شماست.
و چنانچه انتخاب شما کیک بوکسینگ و یا هر یک از استایل های آن بود، می توانیم این قول را به شما دهیم که تا پایان کار در کنارتان باشیم.
ارتباط رشته رزمی با هدف دفاع شخصی
یکی از سئوالات مهمی که اکثر ورزشکاران رشته های رزمی همیشه از ما داشته اند، این بوده که کدام رشته رزمی مناسب خیابان و یا دفاع از خود یا دفاع شخصی است.
تقریبا نگاه 90% مردم از پرداختن به هنرهای رزمی این هست که بتوانند در مدت زمان بسیار کوتاهی، با فراگیری چند تکنیک محدود بتوانند به فنون و اسرار هنرهای رزمی آشنا شوند،
و در نهایت بتوانند از خود در هر شرایطی .
هر موقعیتی آنهم در مقابل هر کسی از خود دفاع کنند! فکر کنم همین الان هم کمی خنده به دهان شما هم آمده باشد،
اما واقعیت به همین سادگی است، بسیاری از مردم ما تصور می کنند دفاع شخصی این است که یک چکیده بسیار مختصر، بدون آسیب دیدگی ،
بدون خطر با حداقل زمان ممکن در مجموع می شود دفاع شخصی! خوب اینجا برای عزیزان و بسیاری از دوستان سئوال پیش می آید که آیا دفاع شخصی یک سبک است؟
جواب و پاسخ شما یک کلمه است، خیر،
هر چند که بتازگی در دنیای هنرهای رزمی سبک و تشکل هایی به منظور آموزش دفاع شخصی ایجاد شده اند، و تلاش دارند بگویند ما فقط دفاع شخصی هستیم
و ما بقی سبک های رزمی فقط رشته هایی هستند که یک ورزش هستند و کاربردی هم در عمل ندارند و تنها بدرد مسابقات می خورند، اما واقعیت چیز دیگری است…
مختصری از تاریخچه و پیدایش ورزشهای رزمی
به طور قطع و یقین هیچ کسی امروزه منکر این امر نیست که ورزشهای رزمی هر کدام با هر اسم با تفکر و نگرش دفاع از خود ایجاد شده است، چرا؟
به دو دلیل، یک از نظر ساختاری، خواهشمندیم به وزارت ورزش و جوانان و گروه کارشناسی رشته های ورزشی مراجعه کنید،
قطعا به شما خواهند گفت، یکی از دلایل اصلی که شما می توانید یک رشته رزمی را به ثبت برسانید، نگاه این رشته در بعد همگانی و کاربردی آن است،
یعنی هیچ رشته ورزشی رزمی در هیچ فدراسیونی امکان ثبت ندارد،
مگر این رشته با دلایل و مستنداتی بتواند ثابت کند
که 1- این رشته را در هر سنی می توانند تمرین کنند 2- نگاه کاربردی دفاعی، برای هر جنسیت و سنی را دنبال کند.
اما دلیل دوم که دلیل منطقی است این نکته را بیان می کند، که آیا ما در ورزشهای رزمی، رقص ، آواز و حرکات موزون را تمرین می کنیم؟
آیا غیر از این است که تمام رشته های رزمی به آموزش ضربات ، دفاع ضربات ، تکنیک های گلاویزی و امثالهم می پردازند؟
از این نکته بگذریم می بایست یک نظر مختصری به ورزشهای رزمی از دیرباز تا کنون داشته باشیم،
از قرنها قبل از میلاد مسیح که برخی تاریخ نگاران، زمان آن را به 5000 سال قبل از میلاد مسیج ذکر نموده اند.
یکی از دغدغه های مهم تمامی مردم زمین از دیرباز ، زراعت و کشاورزی، شکار و محافظت از زمین، محصول، غار و آشیانه و یا مراقبت از ناموس و بچه هایشان بوده،
پس تفکر حاکم بر مردم همواره نگاه و اندیشه دفاع از خود بوده و در این خصوص پس از سالها تحقیق، بررسی، دست به ابداعاتی نیز نمودند،
حال این ابداعات از حرکات حیوانات الهام گرفته یا بر اثر تکرار و تجربه در جنگیدن در هنگام مواجه با حیوانات خطرناک بوده یا از تجربه درگیری با افراد مهاجم به دست آمده الان منظور و هدف مورد بحث ما نیست.
ولی می توانیم این نتیجه را بگیریم که هیچ تکنیکی ایجاد نشده، مگر با هدف دفاع از خود.
پس حتی ما می توانیم بگوییم تکنیک های نمایشی نیز در مبارزات نداشته ایم،
اما با توجه به گذشت زمان و کسب تجربه اشرار و همچنین مردم در انواع نزاع های خیابانی،
به مرور متوجه شده ایم که بعضی از آموزه های ورزشهای رزمی در دوران معاصر چندان جوابگو و پاسخگوی درگیری های احتمالی نیست .
این که هر هنری به مرور زمان می بایست اصلاح شود و بهتر شود یک امر بدیهی و امری است لازم.
اما اینکه بگوییم کدام رشته فقط برای دفاع شخصی و کدام یک برای تفریح درست شده، یا قضاوتی است نادرست، یا با هدف درآمدزایی برای قشر خاصی از مردم می باشد.
نگاه ورزشهای رینگی
در حدود 60 سال پیش زمان فیلمهای اکشن و بزن بزن کاراته ای و کونگ فو بود،
فیملهای مبارزه با گاو استاد اویاما و مسابقات و مراسم های نمایشی بسیار خارق العاده و همچنین فیلمهای جذاب رزمی بروسلی سبب شد،
تمام مردم احساس کنند ورزش های رزمی یک نیاز و ضرورت است،
نکته بسیار ظریف و مهمی که اینجا مطرح شد، این امر بود که بروسلی این نکته را برای مردم جا انداخت که اگر همیشه شما فردی باشید که بسیار درستکردار و با رفتار معقول و سنجیده عمل کنید،
باز انسانهایی هستند که هدف های انسانی و ارزشهای انسانیت را دنبال نمی کنند.
همیشه افراد زورگو و سوءاستفاده کن هستند که بخواهند به اشخاص دیگر ظلم کنند و حقوقشان را پایمال کند،
و خیلی مواقع دست حمایت گر قانون نیز از امدادگری شما کوتاه هست. پس چه کنیم؟
در این زمان بود که بسیاری از جوانان کشور به باشگاههای رزمی سراسر ایران مراجعه کردند، و علاقمندی خود را جهت شاگردی اعلام نمودند.
و آن دهه ها را می توان زمان پیدایش مربی های اسطوره ای رزمی ایران دانست،
اساتید و رزمیکارانی که شاید دیگر تاریخ ایران به خود نبیند. که توانمندی های بسیار خاص در تسلط بر روی اعصاب و عضلات با انعطاف بدنی های شگفت انگیز داشتند.
و می توان گفت رزمی ایران را دو استاد متحول کردند، یکی استاد مرحوم فرهاد وارسته و دیگر ابراهیم میرزائی.
در این رشته ها اغلب ضربات تو صورت دیده نمی شد.
و کمتر در تمرین و در مسابقات استفاده می شد، البته گفتنی است، دستکش بوکس نیز کمتر یا بهتر بگوییم اصلا عمومیت نداشت،
حتی با وجود مسابقات بسیار زیبای کاسیسوس کلی یا محمدعلی کلی، ولی باز مردم طالب استقاده از مبارزاتی بودند که به سبک بروسلی انجام می شد و قابلیت کاربردی فراوانی برایشان داشت.
در آن زمان در باشگاههای کاراته و کیک بوکسینگ مبارزات کاملا به صورت آزاد و کامل انجام می شد و خوب قطعا ضربات به صورت بدون محافظ می توانست، آسیب های جبران ناپذیری را وارد سازد.
پس اکثر رزمیکاران مراعات می کردند.
و این خلاء تمرینی در مدتی احساس می شد، که بالاخره برای دفاع ضربات به صورت و تمرین آن نیاز به یک تدبیری شد،
و آن زمان جرقه استفاده از دستکش بوکس و آموزش تکنیک های بوکس در کنار ضربات پای کارته و حتی برخی از تکنیک های پرتابی که قابلیت استفاده در محیط خیابان را دارد،
در ذهن بیل والاس، جولوئیس و جک نوریس و دومینیک واله را شکل گرفت.
که حدودا به سالهای 1968 میلادی باز می گردد و ایرانی ها نیز به سرعت از این روش مبارزاتی استقبال کرده و باشگاههای فول کنتاکت و کیک بوکسینگ به سرعت رشد کرد و گسترش یافت.
کیک بوکسینگ در ایران
خالی از لطف نیست به بزرگان ورزش کیک بوکسینگ در کشورمون ایران نیز اشاره کنیم: استاد فقید مرحوم فریدون مالکی، استاد مرحوم محمود شیزری ، استاد دردار، استاد جهانگیر سلیمانی ، استاد ناصر نصیری ،
استاد مرحوم حسین ترکمن و…
هنر کیک بوکسینگ امروزی
فکر می کنم، تاکنون به بسیاری از پرسش های شما نسبت به این که کیک بوکسینگ چیست و چرا کیک بوکسینگ پاسخ داده باشیم،
اما برای تکمیل عرایض باز نظر شما را به خواندن چند سطری دیگر در این خصوص جلب می نمائیم:
ورزشهای رزمی دنیای امروز به سه بخش تقسیم شده اند، سکبهای کنترلی ، نیمه کنترلی و آزاد .
درسبکهای کنترلی هیچگاه شما تجربه زدن ضربه با تمام قوا به دنده ها یا صورت حریف را احساس نمی کنید،
چون طبق قوانین این رشته ها انتقال نیرو به صورت 100% درست نیست، مانند کاراته های کنترلی و سبکهایی نظیر: شوتوکان، کان ذن ریو، وادوریو،گوجوریو، شیتوریو و…
حتی تکواندو نیز از این غائله مستثناء نیست.
اما رشته های نیمه کنترلی اعتقاد دارند ضربات را کامل اجرا می کنیم اما نه در هر نقطه ای یا در هر سنی یا جنسیتی، مثلا در کیوکوشین کاراته ضربات دست را به صورت غلط می دانند
و در استایل (یکی از شیوه های مبارزه) لایت کنتاکت کیک بوکسینگ ضربات عمقی کامل را غلط می دانند و مقررات می گوید نیمه آزاد اجرا شود
. اما دررشته های آزاد مانند کیک بوکسینگ ، تای بوکسینگ، موی تای ، ساندا ، ساواته ، سامبو و ام.ام. ای یا جوجیتسو برزیلی یا یو.اف.سی
تقریبا ضربات با صد در صد توان و تا مرز ناتوانی حریف پیش می رود.
انتخاب کیک بوکسینگ بعنوان رشته امن
چرا امن؟! نمی خواهیم ادعا کنیم شما در این رشته مطلقا دچار آسیب دیدگی نمی شوید، یا بزرگ نمائی کنیم … بلکه با دلیل و مستند عرض می کنیم،
ما در کیک بوکسینگ 7 استایل رسمی داریم،
حتی استایلی داریم به نام موزیکال فورم یا فری فورم، که در آن رزمیکاران که علاقمند به نمایش فورم و کاتا هستند،
می توانند کاتا و تکنیک فردی و شخصی خود را طراحی نموده و با موزیک دلخواه و انگیزشی خود هارمونی و هماهنگی ایجاد کرده در مسابقات مختلف در سطوح مختلف حتی جهانی به اجرای فورم بپردازند،
چه با سلاح که بیشتر از نانچاکو ، چوب ، شمشیر استفاده می شود، چه سایر سلاحهای سنتی رزمی که هیچ محدودیتی در انتخاب نوع سلاح نیست.
و در این مسابقه نمایشی هیچ مبارزه ای نیز صورت نمی گیرد
مانند مسابقات کاتا در رشته های کاراته یا کانگ فو، و جه استایل هایی که در آن با توجه به رده سنی و جنسیتی استفاده از برخی ضربات و تکنیک ها یا محدود شده یا ممنوع می باشد.
همچنین بر خلاف رشته موی تای ضربه آرنج که معمولا آسیب های شدیدی در مبارزات ایجاد می کند در کیک بوکسینگ ممنوع است
و تکنیک های گلاویزی که در ام ام ای احتمال خطر شکستگی یا در رفتگی مفاصل و استخوان ها را می دهد ، در این رشته دیده نمی شود.
تفاوت مهم کیک بوکسینگ و ام. ام. ای یا یو اف سی
خواهش می کنیم در انتخاب رشته ورزشی خود که می تواند یک عمر آینده شغلی شما را تحت تاثیر خود قرار دهد، جوگیر نشوید و عجله نکنید.
می دانیم این روزها تب قفس و مسابقات فایتر های محبوب این رشته از کشور خودمان
مانند: امیرعلی اکبری و کشور های دیگر مانند:کانر مک گرگور و رونداروزی ممکن است شما را به وجد و تمایل تمرین در این رشته های بپردازد،
اما قبل از آن شما را به پاسخ به چند پرسش دعوت می کنیم…
چنانچه جوابهایی که دادید عاقلانه بود و شما را قانع می کرد به سراغ جوجیتسو و ام.ام. ای بروید و اگر نکرد خواهش می کنیم برای همیشه دور این رشته را خط بزنید:
سئوال اول: آیا با کسی که احتمال دارد در جای جای بدنش چاقو یا تیغ قایم کرده باشد، منطقی است بر روی خاک بغلطیم تا تسلیمش کنیم؟
سئول دوم: آیا در مقابل چند مهاجم، معقول است ما تمام دست و پای خویش را معطوق یک نفر کرده و مابقی را فراموش کنیم، همراهان آن فرد به سرما چه خواهند آورد؟
سئوال سوم: آیا در مقابل چند فرد مسلح به سلاح سرد ( چاقو، قمه ) می توان تا مرز گلاویز شدن نزدیک شد؟
سئوال چهارم: آیا بعنوان یک پلیس با 25 کیلو تجهیزات نظامی امکان گلاویزی با یک مهاجم را دارید؟
سئوال پنجم: آیا می توانید با یک کت و شلوار شاید هم با کراوات در راه یک عروسی و یک مهمانی شبانه، با شخص مهاجم ولو یک نفر در کف اسفالت خیابان دسته و پنجه نرم کنید؟
سئوال ششم: آیا با درصد احتمالی فشار به مهره های گردنی و کمری در یو اف سی یا ام ام ای یا حتی شکستگی های شدید در این رشته ها و وجود تکنیک های ساده در دفاع از خود پرداخت به این رشته، منطقی است؟
پاسخ با شما
