چند سطری پیرامون کیوجوتسو

کیوجوتسو هنر اصیل و قدیمی ژاپن

کیوجوتسو یا هنر کمانداری نخستین مکتب از مکاتب کوبودو است که پدیدار گشت.

در منابع آمده:

جوتسو

(به ژاپنی: 術) به معنی مهارت یا فن در مانگا و آنیمه ناروتو اشاره‌ایست به توانایی‌هایی که یک نینجا می‌تواند به کار ببرد.

 مجموعه داستان‌های ناروتو در یک جهان خیالی جریان دارد که کشورها مختلف آن برای دستیابی به قدرت از نینجاها استفاده می‌کنند. 

در این بین سیر داستانی ناروتو روایت زندگی تعدادی نینجای جوان اهل دهکده کونوهاگاکوره (دهکده پنهان برگ) است.

 در این مجموعه داستانی، نینجاها با استفاده از جتسو از طریق شکل‌دادن به نوعی از نیرو به نام چاکرا، ترکیبی از نیروهای جسمی و روانی یا تلفیقی از هردو را پدیدمی‌آورند.

کیو جوتسو

کینجوتسو (به ژاپنی: 禁術، فن‌های ممنوع) به فن‌هایی گفته می‌شود که استفاده و آموزش آن‌ها ممنوع شده‌است.

 کینجوتسو به‌طور کلی به سه دسته تقسیم می‌شود: 

تکنیک‌هایی که به خود اجراکننده نیز صدمه وارد کند،

 تکنیک‌هایی که قوانین طبیعت را نقض می‌کند (مانند احضار مردگان با قربانی کردن انسانی دیگر)

 و تکنیک‌های مشخصی که باعث خسارات شدیدی مانند نابودی یک روستا به همراه تمام ساکنین آن شود.

 از امثال کینجوتسو می‌توان به فن کاگه بونشین (به ژاپنی: 影分، بدل‌های سایه‌ای)، ادو تنسی (به ژاپنی: 穢土転生، تناسخ دنیای ناپاک) (زنده‌سازی مردگان) که هر دو از ابداعات توبیراما سنجو (هوکاگهٔ دوم) هستند اشاره کرد.

سایر مکاتب بوجوتسو عموما در دوره موروماچی یا بعد از آن شکل گرفتند،

اما کیوجوتسو با آداب و رسومی متمایز در دوره نارا (710-794) و هیان (794-1158) بنیان گذاشته شد.

جنگاوران مهارت‏های خود را با انجام اعمالی همچون یابوسامه، اینومونو، کاساگاکه و تیراندازی به اهداف ثابت یا متحرک از روی اسب ارتقاء می‏دادند.

آنها همچین در برخی از مراسم تشریفاتی تیراندازی مانند یومی-هاجیمه و کوساجیشی شرکت می‏کردند.

در سایر نوشته ها و مستندات آمده:

http://tirokaman.blogfa.com/post/46

سنجش پيشرفت و تمرين در کیوجوتسو

يکي از قديمي ترين مدارس رسمي ” کيو جوتسو Kyujutsu” , 

که در قرن 14 تاسيس شد , ” اوگاساوارا – ريو Ogasawara – Ryu” بود , اين مدرسه هنر تيراندازي با کمان را به صورت علمي تدريس ميکرد .

به خصوص اينکه , تمرين تيراندازي با کمان در حين سوارکاري با اسب ( يابوسامه Yabusame) را توسعه داد و آموزش گسترده ايي در اين زمينه به انجام رساند

. کمان ( يومي ) در شکلي نامتقارن و اندازه ايي نسبتا بزرگ در آن زمان غير معمول بوده , ” يومي ” در اندازه هاي مختلفي ساخته ميشود ,

گاهي اوقات کمي کمتر از 6 فوت و گاهي اوقات کمي بيشتر از 7 فوت طول دارد ( هر فوت 30 سانتي متر مي باشد ) و تنها در يک سوم پاييني آن جايگاهي براي به دست گرفتن کمان تعبيه شده است .

در زمان اوج استفاده از ” يومي ” , آنها را با ترکيبي از چوب و چوب خيزران ( بامبو ) ميسازند ,

همچنين مانند کمان نيز سر تيرهاي مختلفي ساخته ميشود که هر کدام از آنها در مراسمات و برنامه هاي مخصوصي به کار برده مي شود .

آموزش شامل 1000 بار تيراندازي با کمان در هر روز , استفاده از تکنيک هاي توسعه يافته با تمرکزي بالا در مراحل مختلف تيراندازي و همچنين نگرش ذهني مورد نياز براي هر مرحله تيراندازي است .

علاوه بر اين ها , انجام بسياري از تاکتيک هاي تخصصي براي گروه هاي تيرانداز مي باشد .

“افت محبوبيت کیوجوتسو”

در سال 1543 تفنگ فتيله ايي در ژاپن معرفي شد ,

ديري نگذشت که ژاپن شروع به ساخت تفنگ فتيله ايي با نام ” تانه گاشيما Tanegashima” کرد و تاکيد بر روي کسب مهارت در هنر ” کيو جوتسو ” به تدريج کاهش يافت ,

به طوريکه ” تانه گاشيما ” و ” ياري ” ( نيزه سنتي ژاپني ) به سلاح هاي اصلي جنگ مبدل گشتند .

در نهايت هنر ” کيو جوتسو ” به سبکي مدرن و امروزي به نام ” راه کمان ” ( کيودو Kyudo) تبديل شد , سبکي که امروزه آن را تمرين مي کنند .